Zatrucie zasłonakiem rudym

Jak wygląda zasłonak rudy?

Kapelusz zasłonaka rudego ma od 4 - 7 cm. Kolor określa się jako pomarańczowobrązowy. Znaleźć można również inne określenia zabarwienia, np. cynamonowobrązowy. Pod kapeluszem znajdują się pomarańczowobeżowe blaszki. Trzon grzyba ma wysokość od 5 - 10 cm. Trzon jest cylindryczny o żółtawym zabarwieniu lub żółtawobrązowym. Miąższ zasłonaka rudego jest koloru żółtawego.

Zasłonak rudy: objawy zatrucia

Przez kilka dni po spożyciu nie występują objawy. Jest to tzw. okres utajenia objawów. Objawy, które zaczynają pojawiać się po kilku dniach są spowodowane postępującą niewydolnością nerek.

Objawy zatrucia zasłonakiem rudym określa się jako niecharakterystyczne. Występują one bardzo często z powodu innych schorzeń. Nie są one zwykle kojarzone ze spożyciem trującego grzyba przed kilkoma dniami.

Pojawia się tępy ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, nudności, wymioty i biegunka. Pojawia się uczucie osłabienia. Osoby, które spożyły zasłonaka rudego skarżą się na  ból mięśni i zawroty głowy. Pojawia suchość w jamie ustnej i wzmożone pragnienie. Jest to reakcja na postępujące odwadnianie się organizmu z powodu wymiotów i biegunek oraz zaburzenia homeostazy wodno-elektrolitowej.

Po upływie tygodnia do dwóch tygodni dochodzi do ostrej niewydolności nerek z powodu ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenie nerek. Objawia się to skąpomoczem lub bezmoczem. Jeżeli niewydolność nerek nie jest leczona, wtedy nastąpi śmierć.

Leczenie zatrucia zasłonakiem rudym

Jeżeli nie minęło więcej niż 6 godzin od spożycia trującego grzyba, stosuje się płukanie żołądka i podawanie węgla aktywowanego. Pozwala to zabezpieczyć nerki przez toksynami zawartymi w grzybie, które nie zdążyły jeszcze wchłonąć się do krwioobiegu. Jeżeli nie udaje się wyeliminować toksyn przy pomocy płukania żołądka, to pozostaje leczenie objawowe. Nie ma bowiem odtrutki, pozwalającej wyeliminować lub przyspieszyć eliminacje toksyny z organizmu.

Leczenie objawowe polega na podtrzymywaniu podstawowych czynności ustroju i korygowaniu występujących zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej.

Gdy dochodzi do niewydolności nerki stosuje się działania lecznicze, jakie stosuje się przy tego typu schorzeniu. Przy poważnej niewydolności leczenie sprowadza się do dializoterapii lub transplantacji nerki.