Nefropatia toczniowa

Nefropatia toczniowa rozwija się w ciągu pierwszych trzech lat trwania choroby, a zajęcie nerek w przebiegu tocznia jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym. W przebiegu choroby dochodzi do zaburzonej reakcji układu odpornościowego, co prowadzi do pojawiania się zmian histologicznych w nerkach.

Toczeń układowy rumieniowaty w ok. 90% przypadków dotyczy kobiet w wieku rozrodczym. Nefropatia jest chorobą przewlekłą. Może przebiegać w postaci niewielkich zmian w osadzie moczu, bezobjawowego krwinkomoczu, białkomoczu lub jako ostra niewydolność nerek. W przypadku nasilonych zmian w nerkach może dochodzić do szybkiego pogarszania się ich czynności, może rozwinąć się nawet wtórne kłębuszkowe zapalenie nerek.

Rozpoznanie nefropatii toczniowej można postawić w oparciu jedynie o objawy kliniczne świadczące o uszkodzeniu nerek u osób chorych na tocznia rumieniowatego układowego, oczywiście, jeśli wykluczymy inne przyczyny takich zmian w nerkach.

Jeśli nie ma pewności co do diagnozy, pogarsza się czynność nerek i białkomocz przekracza 2g/24h, wykonuje się biopsję z pobraniem wycinka. Badanie to pozwala na dokładne określenie zmian zachodzących w nerkach oraz pomaga ocenić aktywność i długość trwania choroby.

Leczenie nefropatii toczniowej zależy od nasilenia objawów. Terapia polega na doprowadzeniu do cofnięcia się zmian w nerkach oraz eliminacji objawów, a następnie na podtrzymaniu stanu prawidłowego funkcjonowania nerek. Podaje się głównie glikosteroidy oraz cyklofosfamid.

Leczenie może trwać nawet 5 lat, a i tak nie daje to pewności wyleczenia. Czasem w cięższych przypadkach możliwe jest tylko leczenie nerkozastępcze - jedynie dializy mogą zastąpić czynność nerek. Czasem konieczny jest również przeszczep nerek.

Rokowanie nie jest pomyślne, gdyż u znacznego odsetka chorych z nefropatią toczniową rozwija się schyłkowa niewydolność nerek.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy nefropatii toczniowej